بعداز گذشت سه دهه از انقلاب؛وقتی نگاه به ماقبل می کنم وفراز و نشیب ها را بر زیر ذربین میبرم،دلم برای اشخاصی تنگ میشود...
دلم برای رفسنجانی که همه ی وجودش انقلاب و ولایت فقیه بود و همه ی همتش پیشبرد اهداف امام راحل!!!تنگ می شود.
دلم برای محسن رضایی که سردار جبهه و جنگ بود و امر رهبری را می بوسید و بر چشمان خود طوطیا می کرد!!!تنگ می شود.
دلم برای کروبی که با تمام قدرت، زحمت می کشید و عرق می ریخت و اجازه نامه ها می گرفت تا انقلاب پا برجا بماند!!!تنگ می شود.
دلم برای صانعی که در عشق به ولایت و رهبری می سوخت و فریاد می زد!!!تنگ می شود.
دلم برای موسوی که اگر سرش می رفت هرگز امر رهبر را و ولایت را پایمال نمی کرد!!!تنگ می شود.
افسوس...
کجایید رفسنجانی،رضایی،کروبی،صانعی،موسوی؟
دلم در فراق شما کباب است...
اما...
دلم برای خامنه ای تنگ نمی شود،چون خامنه ای همان خامنه ای است و ذره ای قدرت و دنیا در او تاثیر نگذاشته و در وصال او سرخوش و مستم...
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :
